همیشه در خصوص موفقیت و توسعه فردی صبحت های بسیاری شده است و درباره آن زیاد صحبت می کنند. در این مطلب در خصوص یک قانون مهم صحبت می کنم، ایمان به خودمان و اینکه موفقیت ارتباط مستقیم با خود ما دارد

تخم مرغی که از بیرون شکسته شود تنها بدرد درست کردن نیمرو میخورد ولی تخم مرغی که از درون می شکند تبدیل به جوجه می شود و لایق زندگی است

در زندگی هم این موضوع صدق می کند، تنها کسی که می تواند به شما در رسیدن به موفقیت کمک کند ، خودتان هستید و دیگران تنها می توانند شما را راهنمایی کنند و به شما مشورت دهند.
البته این نکته را نباید فراموش کرد که استفاده از مشاوره و راهنمایی افرادی که صلاحیت دارند و باتجربه هستند، به سود ماست.
در زندگی مسئولیت پذیر باشید، از کارها و سختی ها فرار نکنید، آدم های عادی و بی هدف همواره نق می زنند، شکایت می کنند و همیشه ناراضی هستند، شما اینطور نباشید، همیشه بدنبال فرصت باشید.
به دنبال کارهای ساده و راحت نگردید، انجام کارهای ساده از عهده همه بر می آید، انسان های بزرگ موفق کارهای بزرگ انجام می دهند، موفقیت در گرو تلاش فراوان و کار هوشمندانه هست.
برای درک بهتر این موضوع، داستان زیر را بخوانید:

شانگهای یا پکن

در کشور چین، دو مرد روستایی می خواستند برای یافتن شغل به شهر بروند. یکی از آن ها می خواست به شانگهای برود و دیگری به پکن. اما در سالن انتظار قطار، آنان برنامه خود را تغییر دادند زیرا مردم می گفتند که شانگهایی ها خیلی زرنگ هستند و حتی از غریبه هایی که از آنان آدرس می پرسند پول می گیرند اما پکنی ها ساده لوح هستند و اگر کسی را گرسنه ببینند نه تنها غذا، بلکه پوشاک به او می دهند.

فردی که می خواست به شانگهای برود با خود فکر کرد: «پکن جای بهتری است، کسی در آن شهر پول نداشته باشد، باز هم گرسنه نمی ماند. با خود گفت خوب شد سوار قطار نشدم و گرنه به گودالی از آتش می افتادم.»

فردی که می خواست به پکن برود پنداشت که شانگهای برای من بهتر است، حتی راهنمایی دیگران نیز سود دارد، خوب شد سوار قطار نشدم، در غیر این صورت فرصت ثروتمند شدن را از دست می دادم. هر دو نفر در باجه بلیت فروشی، بلیت هایشان را با هم عوض کردند. فردی که قصد داشت به پکن برود بلیت شانگهای را گرفت و کسی که می خواست به شانگهای برود بلیت پکن را به دست آورد.

نفر اول وارد پکن شد. متوجه شد که پکن واقعا شهر خوبی است. ظرف یک ماه اول هیچ کاری نکرد. همچنین گرسنه نبود. در بانک ها آب برای نوشیدن و در فروشگاه های بزرگ شیرینی های تبلیغاتی را که مشتریها می توانستند بدون پرداخت پول بخورند، می خورد.
فردی که به شانگهای رفته بود، متوجه شد که شانگهای واقعا شهر خوبی است هر کاری در این شهر حتی راهنمایی مردم و غیره سود آور است. فهمید که اگر فکر خوبی پیدا شود و با زحمت اجرا گردد، پول بیشتری به دست خواهد آمد. او سپس به کار گل و خاک روی آورد.

پس از مدتی آشنایی با این کار، ۱۰ کیف حاوی از شن و برگ های درختان را بارگیری کرده و آن را «خاک گلدان» نامید و به شهروندان شانگهایی که به پرورش گل علاقه داشتند فروخت.
در روز ۵۰ یوان سود برد و با ادامه این کار در عرض یک سال در شهر بزرگ شانگهای یک مغازه باز کرد.
او سپس کشف جدیدی کرد؛ تابلوی مجلل بعضی از ساختمان های تجاری کثیف بود. متوجه شد که شرکت ها فقط به دنبال شستشوی عمارت هستند و تابلو ها را نمی شویند. از این فرصت استفاده کرد. نردبان، سطل آب و پارچه کهنه خرید و یک شرکت کوچک شستشوی تابلو افتتاح کرد.

شرکت او اکنون ۱۵۰ کارگر دارد و فعالیت آن از شانگهای به شهرهای هانگجو و ننجینگ توسعه یافته است.
او اخیرا برای بازاریابی با قطار به پکن سفر کرد. در ایستگاه راه آهن، آدم ولگردی را دید که از او بطری خالی می خواست. هنگام دادن بطری، چهره کسی را که پنج سال پیش بلیط قطار را با او عوض کرده بود به یاد آورد …….

نظرتون درباره داستان چی بود؟؟!!
شما فرصت ها را چطور می بینید، اگر شما بودید به پکن می رفتید یا شانگهای؟؟
این قدرت اراده، تصمیم و پشتکار هست که شما را در هر حال و زمانی و با هر بودجه ای موفق می کند
برای بهتر بودن و بهتر زندگی کردن بایستی بهتر و بیشتر تلاش کنید، تلاشی هدفمند ….

در جهان تنها کسی موفق می شود که به انتظار دیگران ننشیند و همه چیز را از خود بخواهد.(شیللر)